Voor de productie van elektrische auto’s zijn enorme hoeveelheden grondstoffen zoals kobalt, lithium en nikkel nodig. Vooral de kobaltwinning ligt onder een vergrootglas vanwege de risico’s op uitbuiting, milieuschade en schendingen van kinderrechten. Amnesty wijst specifiek naar misstanden in de Democratische Republiek Congo, waar een groot deel van het kobalt wereldwijd vandaan komt. Hier worden arbeiders, waaronder kinderen, blootgesteld aan gevaarlijke werkomstandigheden.

Amnesty heeft de fabrikanten beoordeeld op basis van internationale richtlijnen zoals de UNGP’s en OECD-principes. Factoren zoals transparantie, risicobeheersing en respect voor inheemse gemeenschappen zijn meegenomen in de beoordeling. Geen enkele fabrikant scoorde de maximale 90 punten. Duitse bedrijven als Mercedes, BMW en VW presteerden relatief goed met scores rond de 40-50 punten, terwijl BYD, Hyundai en Mitsubishi met minder dan 15 punten onderaan eindigden.

Ranking (max. 90 punten):

Mercedes: 51
Tesla: 49
Stellantis: 42
VW, BMW, Ford: 41
GM: 32
Renault: 27
Nissan, Geely: 22
Hyundai: 21
Mitsubishi: 13
BYD: 11

Volgens Amnesty schieten vrijwillige maatregelen tekort en blijft de sector zich verschuilen achter ondoorzichtige leveringsketens. Julia Duchrow, secretaris-generaal van Amnesty Duitsland, benadrukt dat consumenten steeds bewuster kiezen voor elektrische auto’s, maar ook willen weten dat mensenrechten gerespecteerd worden. Amnesty roept overheden op tot strengere wetgeving en meer transparantie. “Het gaat hier niet om bureaucratie, maar om de levens en rechten van mensen.”

Hoewel elektrische auto’s een belangrijke rol spelen in de energietransitie, laat de mensenrechtensituatie in de leveringsketen te wensen over. Consumenten moeten kritisch blijven en fabrikanten moeten verantwoordelijkheid nemen. Alleen met bindende afspraken en streng toezicht kan de industrie ethisch en duurzaam opereren.