Highway to Hel(sinki)-liveblog: 'Polar stratospheric clouds'
Normaal gesproken kennen jullie mij, Robbie Janssen, van de geschreven nieuwsartikelen hier op de website, maar nu doe ik even wat anders. Ik ga jullie namelijk meenemen op mijn reis. Na lang wachten is mijn ultieme roadtrip begonnen: Ik rijd de komende dagen mee in de Carbagerun! Dit waanzinnige avontuur stond al jaren hoog op mijn to-do list en nu ga ik het eindelijk waarmaken. Samen met een paar vrienden duiken we in een 2500 kilometer lange reis dwars door Scandinavië richting het frisse Helsinki. Via deze blog neem ik jullie dagelijks mee op onze reis, met updates vol foto's en verhalen van op de weg.
Wat is de Carbagerun?
De Carbagerun is ondertussen een begrip onder liefhebbers van oude barrels en bizarre roadtrips. Deze 60ste editie start in Zweden en eindigt in het koude Helsinki. De regels? Simpel: je rijdt de route in een auto die minstens 20 jaar oud is en een dagwaarde heeft van maximaal 1000 euro. Maar dat is niet alles: creativiteit wordt beloond, dus je oude scheurijzer moet opgepimpt worden om de reis niet alleen te overleven, maar ook om indruk te maken op de andere deelnemers.
Onze 'weapon of choice'
Na lang zoeken hebben we uiteindelijk gekozen voor een Nissan X-Trail T30 2.5 4WD uit 2005. Waarom? Simpel. We hebben een zwak voor Japanse auto's en deze SUV staat bekend om zijn betrouwbaarheid – perfect voor een barre tocht door besneeuwde en ijzige wegen. Tip voor de liefhebbers: laat de diesels maar staan, die geven vaak gedoe.
Onze Nissan had wel wat liefde nodig voor vertrek. Na een stevige onderhoudsbeurt hebben we haar voorzien van een paar essentiële upgrades: een imperiaal voor de extra wielen en gereedschap, een set krachtige lichtbalken aan de voorkant en natuurlijk een flinke dosis neonverlichting en LED-stokken. Want ja, het oog wil ook wat! Samen met nog wat zooi aan upgrades en een lading stickers was deze X-trail klaar voor zijn volgende avontuur.
Lees hieronder mijn blog.
Dag 3: Sörberge naar Luleå
Na weer een goede nachtrust stonden we vroeg klaar om de langste route van de week te rijden. Eenmaal bij de start werden we getrakteerd op een uniek natuurverschijnsel: parelmoerwolken, ook wel polar stratospheric clouds genoemd. Het leek alsof iemand met een kwast speelse kleuren in de lucht had geschilderd. Met dat prachtige beeld in ons achterhoofd begonnen we extra enthousiast aan de 600 kilometer tocht.
Na een stukje snelweg belandden we opnieuw op wat het beste te omschrijven is als een ijsbaan. Door de temperaturen net boven het vriespunt was het spekglad. Dat bleek al snel te glad voor sommigen, want we zagen iemand in een spin raken en de berm inglijden aan de overkant van de weg. Na een korte wachttijd en een flinke file konden we onze weg gelukkig weer vervolgen.
Niet veel later werden we opnieuw getrakteerd op schitterende, dikbesneeuwde wegen. De besneeuwde landschappen en de eindeloze bossen maakten de tocht wederom adembenemend. Na een tijdje door de wildernis te hebben gereden besloten we dat het tijd was voor een lunchpauze. We sloegen een klein weggetje in dat ons leidde naar een geweldige rustgevende plek langs een rivier. Daar zetten we ons kookstelletje op en genoten we van een welverdiend kommetje snert met uitzicht op de prachtige omgeving.
Met volle buikjes vervolgden we onze route richting het eindpunt. Het werd steeds duidelijker dat we noordelijker kwamen, want rond vier uur ging de zon al onder. Het laatste stuk moesten we daarom al snel in het donker rijden. Na nog een stuk snelweg kwam de finish gelukkig snel in zicht. Wederom een overwinning voor ons én de onvermoeibare X-Trail. Alsof deze dag nog niet bijzonder genoeg was, werden we ’s avonds getrakteerd op een vleugje noorderlicht. Een perfecte afsluiting van een prachtige dag!
Einde dag 3
Dag 2: Örebro naar Sörberge
Na een heerlijk ontbijt in het hotel maakten we ons klaar voor dag 2. Omdat we vandaag iets eerder bij de finish wilden aankomen, vertrokken we direct om 8 uur, met het verse routeboek in de hand. De dag begon gelukkig op prima begaanbare wegen, door een vlak landschap met dichtgevroren meren en prachtige bossen. De ochtend verliep soepel, en het was echt genieten van de schitterende winterse omgeving.
Rond het middaguur kwamen we een groep geparkeerde runners tegen langs de weg. Tijd om even te pauzeren, ons kookstelletje erbij te pakken en een lekker broodje knakworst te maken. Met een goedgevulde maag gingen we weer verder, maar het plezier werd al snel ingeruild voor serieuze concentratie: de wegen veranderden in ijsbanen. Zo glad, dat je er met een stel schaatsen zo overheen had gekund. Grapje natuurlijk, maar het scheelde niet veel.
Het ijs bleek voor sommige runners echt funest. Eén deelnemer verloor de controle en raakte flink van de weg, met als triest gevolg dat hij zijn auto moest achterlaten. Toen we eindelijk uit de ijzige wegen waren, kregen we te maken met een nieuw obstakel: dikke, verraderlijke sneeuw. Deze zorgde ervoor dat al meerdere auto’s in de berm belandden. Zelfs vlak voor onze neus ging het mis. Een Volvo kwam net iets te ver naar buiten om een tegenligger te ontwijken en werd door de diepe sneeuw de berm ingetrokken. Dit was hét moment om de 4WD van onze X-Trail te laten shinen. Sleeplint vast, een paar stevige rukken, en daar stond de Volvo weer keurig op de weg. Samen uit, samen thuis – dat is de Carbagerun!
Na nog twee uur sturen door het betoverende, besneeuwde landschap kwamen we aan bij de finish in Sörberge. Helaas weer rond dezelfde tijd als gisteren, maar dat deed niets af aan het geweldige avontuur van vandaag. Klaar voor een nieuwe dag vol uitdaging en sneeuwpret!
Einde dag 2.
Dag 1: De start – van Kågeröd naar Örebro
Na een lange aanloop van zo'n 900 kilometer vanuit Nederland naar Helsingborg, begon het echte avontuur op dag 1. Om 07:00 uur verzamelden honderden auto's zich op het lokale racecircuit Ring Knutstorp. Van barrels die net de keuring doorkwamen tot verbouwde limousines en busjes met complete kroegen achterin – alles kon en niets was te gek. Sommige deelnemers hadden zelfs vlammenwerpers op het dak. Onze X-Trail met neon en LED-sticks viel daardoor ergens in het midden van de gekkigheid.
Na een korte briefing klonk het startschot en ging iedereen vol gas van start. Al binnen tien minuten reden we over een smal zandweggetje waar je nauwelijks een meter vooruit kon kijken door het stof. De spanning zat er meteen goed in. Gelukkig kwamen we na een tijdje op meer verharde wegen en konden we genieten van het uitzicht: schilderachtige dorpjes, prachtige meren en uitgestrekte sneeuwlandschappen.
Naarmate de uren verstreken, werd het steeds kouder en witter en werden we steeds meer de dichte bossen ingestuurd. Deze wegen lagen vol ijs en sneeuw, wat de nodige concentratie vroeg. Onze Nissan deed het geweldig; de combinatie van de 4WD en een set goede winterbanden gaf ons verrassend veel grip. Niet iedereen had zoveel geluk – we zagen onderweg meerdere deelnemers die de controle hadden verloren en ondersteboven of in een hek waren beland. Toch jammer om zo je eerste dag te eindigen...
Na een uitdagende rit van zo'n 500 kilometer bereikten we eindelijk de finish in Örebro. Moe maar voldaan sloten we de dag af met een welverdiend biertje. De X-Trail heeft zich vandaag van haar beste kant laten zien. Hopelijk blijft ze ons trouw en brengt ze ons morgen weer veilig naar de volgende bestemming.
Einde dag 1.