De eerste vierbaanswegen
De aanleg van brede, gescheiden rijbanen begon in de jaren 1920. Hoewel Italië de primeur had met tolwegen, koos Nederland voor een systeem waarbij de wegen werden gefinancierd via belasting. De ANWB en Rijkswaterstaat zagen al vroeg de voordelen van goed aangelegde, veilige wegen. Het Nederlandse wegencongres van 1920 legde de basis voor een nationale aanpak, waarbij snelwegen werden voorzien van een stevig wegdek, aanvankelijk van beton omdat asfalt nog te glad was bij nat weer.

Waarom Utrecht omsingeld is door snelwegen
Bij het bepalen van snelwegtracés werden meerdere criteria gehanteerd. Belangrijke steden en economische centra moesten goed verbonden worden, evenals routes naar het buitenland. Dit leidde tot de aanleg van de A2 en A12 rondom Utrecht, later gevolgd door de A27 en A28. Daarnaast speelde de ruimtelijke ordening een grote rol. Factoren zoals de Hollandse Waterlinie, de uitbreiding van Utrecht en de toekomstplannen van de universiteit hadden invloed op de precieze ligging van de wegen.

Files: een blijvend probleem
Ondanks de doordachte aanleg en het moderne verkeerscontrolesysteem blijven files een terugkerend fenomeen. Zelfs in steden als Los Angeles, met veel bredere wegen, zijn opstoppingen niet te vermijden. Toch blijft Nederland met zijn goed onderhouden infrastructuur een land waar reizigers redelijk voorspelbaar op tijd kunnen aankomen—mits ze rekening houden met de spitsuren.