Wat is de Carbagerun?
De Carbagerun is ondertussen een begrip onder liefhebbers van oude barrels en bizarre roadtrips. Deze 60ste editie start in Zweden en eindigt in het koude Helsinki. De regels? Simpel: je rijdt de route in een auto die minstens 20 jaar oud is en een dagwaarde heeft van maximaal 1000 euro. Maar dat is niet alles: creativiteit wordt beloond, dus je oude scheurijzer moet opgepimpt worden om de reis niet alleen te overleven, maar ook om indruk te maken op de andere deelnemers.

Onze 'weapon of choice'
Na lang zoeken hebben we uiteindelijk gekozen voor een Nissan X-Trail T30 2.5 4WD uit 2005. Waarom? Simpel. We hebben een zwak voor Japanse auto's en deze SUV staat bekend om zijn betrouwbaarheid – perfect voor een barre tocht door besneeuwde en ijzige wegen. Tip voor de liefhebbers: laat de diesels maar staan, die geven vaak gedoe.

Onze Nissan had wel wat liefde nodig voor vertrek. Na een stevige onderhoudsbeurt hebben we haar voorzien van een paar essentiële upgrades: een imperiaal voor de extra wielen en gereedschap, een set krachtige lichtbalken aan de voorkant en natuurlijk een flinke dosis neonverlichting en LED-stokken. Want ja, het oog wil ook wat! Samen met nog wat zooi aan upgrades en een lading stickers was deze X-trail klaar voor zijn volgende avontuur. 

Lees hieronder mijn blog.

Dag 6: Kuopio naar Helsinki
Na een fijne nacht in het gezellige Kuopio en een heerlijk ontbijt was het pijnlijke moment dan toch echt aangebroken: de laatste route van deze geweldige reis. Extra vroeg en gemotiveerd stonden we bij de start, klaar voor weer een nieuw avontuur. Bijna als een van de eersten begonnen we aan de tocht.

De wegen waren vandaag een stuk milder dan we gewend waren, wat de trouwe X-Trail wat rust gaf na de zware dagen. Terwijl we over licht ijzige weggetjes en glooiende heuvels reden, genoten we van de prachtige uitzichten. Halverwege de route besloten we de laatste restjes van onze voedselvoorraad op te maken. Tijdens de lunch bespraken we de afgelopen dagen en wie de echte held van deze reis was. Het antwoord was natuurlijk duidelijk: de X-Trail.

Deze twintig jaar oude Nissan heeft ons zonder enige problemen dik 4.500 kilometer door de zwaarste omstandigheden gebracht. Hij trotseerde steile heuvels, spiegelgladde ijswegen, diepe sneeuw en trotseerde sneeuwstormen. Hij heeft zelfs andere auto's uit de berm getrokken. Deze trouwe vierwieler die dacht nooit meer een avontuur mee te maken heeft zijn grootste avontuur ooit met glans doorstaan, en wie weet wat hem nog meer te wachten staat.

Na de lunch vervolgden we ontspannen onze weg naar Helsinki, genietend van de laatste kilometers. Toen we de finish bereikten en onder de poort doorreden, voelde dat als een grote overwinning. We maakten foto's, pakten een drankje en aten wat terwijl we wachtten op de prijsuitreiking. De Suzuki Swift op een Jimny-frame, onze favoriet, werd terecht de winnaar. De Chevrolet Avalanche, die er veel te luxe uitzag om een 'barrel' te zijn, won de prijs voor te dure auto.

De avond werd afgesloten met een gezellig feest, waar we herinneringen aan deze bijzondere reis deelden met andere deelnemers. Moe maar voldaan gingen we terug naar ons hotel, waar we konden genieten van een welverdiende nachtrust. We blijven nog een paar dagen in Helsinki om een beetje te genieten van alles wat deze stad te bieden heeft en nemen aanstaande maandag de veerboot naar Duitsland om daar onze reis naar huis verder te vervolgen.

Ik wil jullie, trouwe lezers, ontzettend bedanken voor het volgen van deze blog. Hopelijk hebben jullie genoten van mijn verhalen en een idee gekregen van hoe onvergetelijk deze reis was.

Met vriendelijke groet uit Helsinki,
Robbie Janssen

Dag 5: Oulu naar Kuopio
Na een laat etentje gisteravond kropen we snel ons bed in, zodat we vanochtend fris en fruitig aan een nieuw avontuur konden beginnen. Met een vers routeboek in de hand en goede moed begonnen we aan wat een memorabele dag zou worden. De start was rustig, met redelijk begaanbare wegen en een prachtige zonsopgang die ons vergezelde. Maar die kalmte duurde natuurlijk niet lang.

Al snel bevonden we ons op een pad waar de sneeuwstorm van gisteren duidelijk extra enthousiast was geweest. De sneeuw lag zo diep dat de ene na de andere runner naast het pad gleed of vast kwam te zitten. Meerdere keren stond de carbage-trein stil, terwijl gestrande auto's uit de sneeuw werden gehaald. Nadat we voor de derde keer in de file stonden en zagen dat runners hun auto's aan het voorzien waren van sneeuwkettingen vonden wij dat voor de zekerheid het voor ons ook verstandig was om toch maar de sneeuwkettingen om de banden te leggen. Dankzij wat oefening thuis hadden we die er zo op, en ondertussen genoten we van een welverdiende pauze met een warme kop snert uit ons kookstelletje.

Na vier uur ploeteren kwam de colonne eindelijk weer in beweging. Met de kettingen aan ging het beter, maar de sneeuw bleef een uitdaging. Na een paar kilometer flink pushen kwamen we op wat meer begaanbare wegen terecht. Toen doemde de volgende hindernis op: een steile, ijzige heuvel. Auto’s met voorwielaandrijving probeerden het, maar gleden halverwege weer naar beneden. Eén slimme runner reed achteruit omhoog en haalde de top, maar wij besloten dat onze X-Trail dit heuveltje zeker op moest kunnen komen. Met een flinke dosis vertrouwen en gecontroleerde stuurmanskunst bereikten we de top zonder problemen en konden we onze weg vervolgen.

Doordat we zoveel tijd in de sneeuw verloren hadden, besloten we de rest van de route te laten voor wat het was en direct door te rijden naar Kuopio. Rond zeven uur arriveerden we bij de finish en een uurtje later genoten we van een ontspannen avond in het hotelrestaurant. Met een glas wijn en een bord rendier keken we terug op de dag. Morgen starten we extra vroeg, klaar voor de grote finale naar Helsinki!

Einde dag 5.

Dag 4: Luleå naar Oulu
Time flies when you're having fun. Na een nacht in het knusse Luleå stonden we om 8 uur weer fris en fruitig aan de start, hongerig naar het volgende avontuur. Tot onze verrassing kregen we te horen dat we vandaag een celebrity zouden ontmoeten, en dat was niemand minder dan de Kerstman! Maar voordat we daar waren, moesten we natuurlijk eerst een paar uur sturen over prachtige, besneeuwde weggetjes door het schilderachtige platteland. Wederom werden we getrakteerd op waanzinnige winterse wonderlanden.

Vlak voordat we de grens met Finland overstaken, vonden we een prachtig meer waar we kort stopten om de benen te strekken en van het uitzicht te genieten. Na deze korte pauze vervolgden we onze weg naar Santa Claus Village.

Eenmaal aangekomen hebben we een rondje door het dorp gelopen en verschillende bezienswaardigheden bekeken, waaronder het beroemde postkantoor waar alle brieven voor de Kerstman binnenkomen. Natuurlijk was dit nog niet het hoogtepunt van de dag. Even later kregen we namelijk de kans om de Kerstman persoonlijk te ontmoeten! Hij verwelkomde ons met een warme handdruk en sprak zelfs een paar woorden Nederlands. Na een kort gesprek en een foto zei hij dat we vooral de groeten moesten doen aan zijn vriend Sinterklaas.

Met een brede glimlach stapten we weer in de auto, klaar om verder te rijden. Maar de echte uitdaging van de dag begon pas daarna: een dikke sneeuwstorm. De ene na de andere runner belandde in de berm, en wij moesten flink ons best doen om deze barre omstandigheden veilig te trotseren. De X-Trail bewees wederom zijn waarde en hield ons stevig op de weg. Na ongeveer vier uur ploeteren door de storm met een snelheid van maximaal 40 km/u nam de sneeuwval eindelijk af, en konden we het laatste stuk afleggen over rustigere, besneeuwde wegen.

Moe maar voldaan bereikten we rond 9 uur de finish. Zonder al te veel omwegen zochten we snel ons hotel op om uit te rusten. Wat een dag!

Einde dag 4.

Dag 3: Sörberge naar Luleå
Na weer een goede nachtrust stonden we vroeg klaar om de langste route van de week te rijden. Eenmaal bij de start werden we getrakteerd op een uniek natuurverschijnsel: parelmoerwolken, ook wel polar stratospheric clouds genoemd. Het leek alsof iemand met een kwast speelse kleuren in de lucht had geschilderd. Met dat prachtige beeld in ons achterhoofd begonnen we extra enthousiast aan de 600 kilometer tocht.

Na een stukje snelweg belandden we opnieuw op wat het beste te omschrijven is als een ijsbaan. Door de temperaturen net boven het vriespunt was het spekglad. Dat bleek al snel te glad voor sommigen, want we zagen iemand in een spin raken en de berm inglijden aan de overkant van de weg. Na een korte wachttijd en een flinke file konden we onze weg gelukkig weer vervolgen.

Niet veel later werden we opnieuw getrakteerd op schitterende, dikbesneeuwde wegen. De besneeuwde landschappen en de eindeloze bossen maakten de tocht wederom adembenemend. Na een tijdje door de wildernis te hebben gereden besloten we dat het tijd was voor een lunchpauze. We sloegen een klein weggetje in dat ons leidde naar een geweldige rustgevende plek langs een rivier. Daar zetten we ons kookstelletje op en genoten we van een welverdiend kommetje snert met uitzicht op de prachtige omgeving.

Met volle buikjes vervolgden we onze route richting het eindpunt. Het werd steeds duidelijker dat we noordelijker kwamen, want rond vier uur ging de zon al onder. Het laatste stuk moesten we daarom al snel in het donker rijden. Na nog een stuk snelweg kwam de finish gelukkig snel in zicht. Wederom een overwinning voor ons én de onvermoeibare X-Trail. Alsof deze dag nog niet bijzonder genoeg was, werden we ’s avonds getrakteerd op een vleugje noorderlicht. Een perfecte afsluiting van een prachtige dag!

Einde dag 3

Dag 2: Örebro naar Sörberge
Na een heerlijk ontbijt in het hotel maakten we ons klaar voor dag 2. Omdat we vandaag iets eerder bij de finish wilden aankomen, vertrokken we direct om 8 uur, met het verse routeboek in de hand. De dag begon gelukkig op prima begaanbare wegen, door een vlak landschap met dichtgevroren meren en prachtige bossen. De ochtend verliep soepel, en het was echt genieten van de schitterende winterse omgeving.

Rond het middaguur kwamen we een groep geparkeerde runners tegen langs de weg. Tijd om even te pauzeren, ons kookstelletje erbij te pakken en een lekker broodje knakworst te maken. Met een goedgevulde maag gingen we weer verder, maar het plezier werd al snel ingeruild voor serieuze concentratie: de wegen veranderden in ijsbanen. Zo glad, dat je er met een stel schaatsen zo overheen had gekund. Grapje natuurlijk, maar het scheelde niet veel.

Het ijs bleek voor sommige runners echt funest. Eén deelnemer verloor de controle en raakte flink van de weg, met als triest gevolg dat hij zijn auto moest achterlaten. Toen we eindelijk uit de ijzige wegen waren, kregen we te maken met een nieuw obstakel: dikke, verraderlijke sneeuw. Deze zorgde ervoor dat al meerdere auto’s in de berm belandden. Zelfs vlak voor onze neus ging het mis. Een Volvo kwam net iets te ver naar buiten om een tegenligger te ontwijken en werd door de diepe sneeuw de berm ingetrokken. Dit was hét moment om de 4WD van onze X-Trail te laten shinen. Sleeplint vast, een paar stevige rukken, en daar stond de Volvo weer keurig op de weg. Samen uit, samen thuis – dat is de Carbagerun!

Na nog twee uur sturen door het betoverende, besneeuwde landschap kwamen we aan bij de finish in Sörberge. Helaas weer rond dezelfde tijd als gisteren, maar dat deed niets af aan het geweldige avontuur van vandaag. Klaar voor een nieuwe dag vol uitdaging en sneeuwpret!

Einde dag 2.

Dag 1: De start – van Kågeröd naar Örebro
Na een lange aanloop van zo'n 900 kilometer vanuit Nederland naar Helsingborg, begon het echte avontuur op dag 1. Om 07:00 uur verzamelden honderden auto's zich op het lokale racecircuit Ring Knutstorp. Van barrels die net de keuring doorkwamen tot verbouwde limousines en busjes met complete kroegen achterin – alles kon en niets was te gek. Sommige deelnemers hadden zelfs vlammenwerpers op het dak. Onze X-Trail met neon en LED-sticks viel daardoor ergens in het midden van de gekkigheid.

Na een korte briefing klonk het startschot en ging iedereen vol gas van start. Al binnen tien minuten reden we over een smal zandweggetje waar je nauwelijks een meter vooruit kon kijken door het stof. De spanning zat er meteen goed in. Gelukkig kwamen we na een tijdje op meer verharde wegen en konden we genieten van het uitzicht: schilderachtige dorpjes, prachtige meren en uitgestrekte sneeuwlandschappen.

Naarmate de uren verstreken, werd het steeds kouder en witter en werden we steeds meer de dichte bossen ingestuurd. Deze wegen lagen vol ijs en sneeuw, wat de nodige concentratie vroeg. Onze Nissan deed het geweldig; de combinatie van de 4WD en een set goede winterbanden gaf ons verrassend veel grip. Niet iedereen had zoveel geluk – we zagen onderweg meerdere deelnemers die de controle hadden verloren en ondersteboven of in een hek waren beland. Toch jammer om zo je eerste dag te eindigen...

Na een uitdagende rit van zo'n 500 kilometer bereikten we eindelijk de finish in Örebro. Moe maar voldaan sloten we de dag af met een welverdiend biertje. De X-Trail heeft zich vandaag van haar beste kant laten zien. Hopelijk blijft ze ons trouw en brengt ze ons morgen weer veilig naar de volgende bestemming.

Einde dag 1.